کد مطلب:313586 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:173
ناگاه سواری نیزه به دست پیدا شد
حجةالاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ علی اكبر قحطانی، عالمی متقی و از مروجین مكتب اهل بیت علیهم السلام می باشند، از كتاب نجات الخائفین نقل كرده اند كه:
گروهی از زوار به كربلا می رفتند. ضعیفه ای با چند تن از اطفال صغار همراه زوار بود. وقتی كه از مسیب كوچ كردند، آن بیچاره از قافله عقب ماند و ناگاه جمعی از
[ صفحه 408]
اعراب بر سر آن مظلومه ریختند و بنای هتك حرمت گذاردند. در این وقت آن بینوا رو به طرف كربلا نموده و گفت: ای مولا و سرور من، از غیرت شما به دور است كه مرا اعانت ننمایی و از دست این ظالمان نجات ندهی. در این گفتگو بود كه ناگاه سواری، در حالیكه نیزه ای در دست داشت، نمایان شد و بعد از متفرق كردن دزدان آن ضعیفه را به كربلا و به قافله ی زوار رسانید. آن مؤمنه چون این كرامت را دید، عرض كرد: ای آقا، تو از كجا دانستی كه در صحرای دور در دست اعدا مانده ایم؟
آقا فرمودند: ای ضعیفه، من در خدمت حضرت سیدالشهداء علیه السلام ایستاده بودم، دیدم كه اشك چشم آن امام امم جاری شد. عرض كردم یابن رسول الله، چرا گریه می كنی؟! فرمود: مگر نمی بینی كه زوار من در دست اعراب بی حیا گرفتار شده اند؟ پس به امر مولای خودم شما را از چنگ آنها رهانیدم. سپس آن ضعیفه عرض كرد: دستهای خود را بده ببوسم. فرمود: معذورم دار كه دست ندارم. آن زن گریست و گفت مگر تو مولای من حضرت عباسی؟ فرمود: بلی، و غائب شد.
گروهی از زوار به كربلا می رفتند. ضعیفه ای با چند تن از اطفال صغار همراه زوار بود. وقتی كه از مسیب كوچ كردند، آن بیچاره از قافله عقب ماند و ناگاه جمعی از
[ صفحه 408]
اعراب بر سر آن مظلومه ریختند و بنای هتك حرمت گذاردند. در این وقت آن بینوا رو به طرف كربلا نموده و گفت: ای مولا و سرور من، از غیرت شما به دور است كه مرا اعانت ننمایی و از دست این ظالمان نجات ندهی. در این گفتگو بود كه ناگاه سواری، در حالیكه نیزه ای در دست داشت، نمایان شد و بعد از متفرق كردن دزدان آن ضعیفه را به كربلا و به قافله ی زوار رسانید. آن مؤمنه چون این كرامت را دید، عرض كرد: ای آقا، تو از كجا دانستی كه در صحرای دور در دست اعدا مانده ایم؟
آقا فرمودند: ای ضعیفه، من در خدمت حضرت سیدالشهداء علیه السلام ایستاده بودم، دیدم كه اشك چشم آن امام امم جاری شد. عرض كردم یابن رسول الله، چرا گریه می كنی؟! فرمود: مگر نمی بینی كه زوار من در دست اعراب بی حیا گرفتار شده اند؟ پس به امر مولای خودم شما را از چنگ آنها رهانیدم. سپس آن ضعیفه عرض كرد: دستهای خود را بده ببوسم. فرمود: معذورم دار كه دست ندارم. آن زن گریست و گفت مگر تو مولای من حضرت عباسی؟ فرمود: بلی، و غائب شد.